Հետաքրքիր բան են էս «թերապևտիկ» տեքստերը։ Գրում ես հոդվածի տեսքով, պատրաստում հրապարակման, բայց էդպես էլ չես հրապարակում, որովհետև տեքստն արդեն կատարում է իր ֆունկցիան։ Էդպիսով խուսափում ես նաև անհարկի ու տհաճ մեկնաբանություններից, ինչի պակաս մեր օրերում չկա։ Ես իրոք զարմանում եմ ու հիանում էն մարդկանցով, որոնք շարունակում են մտքերն արտահայտել էս համատարած ատելության ու ագրեսիայի մթնոլորտում։ Ես չեմ կարողանում։ Մի երկու ձեռառնողական արտահայտությունն ինձ հերիք է, որ լռեմ։ Բայց դե հո չե՞մ լռում։ Հոդվածներ եմ գրում, որոնք գուցե մի օր քաջություն ունենամ ու հրապարակեմ։